Thasos 2005 

Een vakantieverslag en foto's.

Donderdag 15 september, Thàsos-stad-Limenas

We zijn zojuist aangekomen in hotel Filia. Na een dag vol (bijna)rampen. Het begon met het eerste vliegtuig, dat bleek stuk te zijn. Gelukkig kwam men hier al achter voordat we in de lucht waren. Overigens, hebt u zich ook al eens afgevraagd waarom we een vliegtuig instappen, terwijl we een bus opstappen?

Het werd nog een uurtje wachten voordat we verder konden reizen. Dat uur leverde ons wel een verklaring voor deze ongelukkig begonnen vakantie. Volgens Thomas de Duitse dronkelap kon het namelijk alleen maar erger worden, omdat hij meevloog. Nu viel die dronkenschap nog wel mee, maar 2 cognac en bijbehorende geur om 7 uur ’s ochtends, in combinatie met vliegangst en een zus die in Griekenland woont, maakt de stembanden los. Dit in combinatie met ruim een uur vertraging maakt dat driekwart van de passagiers al rap weet heeft van Thomas’ vliegangst, zijn zus die met een Griek getrouwd is en van het feit dat het alleen maar erger mis kan gaan. Elk gesprekje met medepassagiers eindigt hij met de gevleugelde woorden; “aber wir kommen immer unten”, in combinatie met een handgebaar dat een neerstortend vliegtuig moet voorstellen.

Deze man heeft fatalisme tot kunst verheven. We vertrekken niet, we storten toch neer, de koffers zullen wel niet aankomen etc. Hij belichaamt de gezamenlijke angsten van de voltallige passagiers in één. Daar helpt toch geen cognac meer. Langzaam dringt bij mij het besef door dat hier een moedig man staat. Hij ziet z’n angsten onder ogen en gaat het gevaar, enigszins wankelend, met open ogen tegemoet.

We landen enkele uurtjes later in Griekenland. Het is bewolkt en hotel Nisteri dat we geboekt hebben blijkt overboekt, zoals men dat in de reis wereld pleegt te zeggen. Kortom een lekker begin van de vakantie.

Op onze weg van het Griekse vliegveld richting veerboot moeten we het echter zonder Thomas doen. Zijn zus woont in Kavala, nabij het vliegveld. Daar zal hij een week of twee blijven, als er geen vliegtuig op het huis stort. Zijn rampscenario´s spoken echter direct door mijn hoofd. De veerboot zal wel zinken, passagiers slaan overboord, vleesetende roofmeeuwen vallen ons aan en vervolgens worden de overlevende opvarenden door Macedonische piraten overvallen.

Opgelucht verlaten we de veerboot in de haven van Thàsos-stad, ook wel Limenas genoemd, om ons vervolgens bij een ander hotel te laten afzetten. Nu ja, Thomas zou het wel voorspeld hebben. Echter de vervangende accommodatie was prima, schone luxe kamer, ruim terras, zwembad bij hotel etc. Thomas zal wel zeggen dat we mazzel hebben gehad, maar dat het veel erger had kunnen aflopen of alsnog mis zal gaan. [klik hier voor foto's]

-/-

Nu hebben we nog niet alle rampen behandeld. Vanochtend, wachtend om aan boord van het vliegtuig te kunnen gaan, kreeg ik een inzicht. Althans, laten we het voor het gemak maar zo noemen. Ik zag in mijn gedachten iets voor me of misschien scherper gesteld, ik zag iets niet. Er was maar een manier om dit op te helderen. “Hetty, mag ik je een rare vraag stellen?” Hetty keek even verbaasd mijn kant op maar antwoordde bevestigend. “Ga je gang”, was haar antwoord. “Heb jij je bikini wel ingepakt?” De hierop volgende non/verbale reactie is lastig onder woorden te brengen, maar het komt er op neer dat ze deelgenoot van mijn inzicht werd. Geen bikini mee op weg naar een warme bestemming.

Zo kon het gebeuren dat dit inzicht op een regenachtig Duits vliegveld (we vliegen vanaf Dusseldorf) er toe leidde dat die middag een voormalig agent van Interpol in Thàsos-stad van zijn knoflookrijke lunch werd losgerukt om een Nederlandse vrouw een bikini te verkopen.

Terwijl Hetty de bikini´s past, ontwikkelt zich tussen de voormalig agent van interpol en mij een gesprek. Dit gaat uiteraard niet zomaar spontaan, maar volgens enkele fasen.

Fasenmodel voor de ontwikkeling van een internationaal gesprek

Fase 1, Stilzwijgen

Ik kijk wat rond in de winkel. Hij idem.

Fase 2, Toenadering

Ik gooi er een weerpraatje tegenaan. ¨Veel bewolking vandaag.¨ Een variant die u in  Nederland kunt gebruiken is “mooi weer vandaag”. Deze toenaderingspoging wordt beantwoord met een ¨waarkomtuvandaan-vraag¨.

Fase 3 Wederzijdse overeenkomsten

Wij komen dus uit Nederland en hij kent iemand in Amsterdam. Die persoon is politieagent(?) in een museum. Als je zoveel gemeenschappelijkheden hebt dan is fase 4 niet ver meer.

Fase 4 Familiefoto´s

Hij heeft 3 zonen, 1 is agent op Samos, bij de douane en spreekt drie talen, 1 schipper op een groot schip en nummer 3 is marinier in het Griekse leger.

Fase 5 Persoonlijke ontboezemingen

Zelf is hij jarenlang agent geweest, onder andere voor interpol, maar dat was heeeel erg moeilijk en zwaar werk, dus nu heeft hij drie winkels, waaronder 1 heeeele grote in Thessaloniki etc. etc….

Fase 6 Afronding

Dit gesprek ging door tot Hetty de bikini kocht en we hartelijk afscheid van hem namen.

-/-

Vrijdag 16 september, Thàsos stad, hotel Nisteri

 We zijn vanochtend vertrokken naar hotel villa Nisteri. Het blijkt een gebouw te zijn dat, qua uitstraling, waarschijnlijk in de jaren zestig van de vorige eeuw neergezet is. Het heeft z´n eigen charme en dat bedoel ik niet sarcastisch, het is meer nostalgisch. Vriendelijke mensen, schone kamers, mooi uitzicht op zee en altijd het ruisen van de golven op de achtergrond aanwezig. We krijgen toegang tot onze kamer via het terrasje dat bij die kamer hoort. Verschillende kamers grenzen dus niet aan een gang. [klik hier voor foto's] Het is bijna net zo luxueus als het winterverblijf van de taxichauffeur die ons gisteren naar Dusseldorf bracht.

Deze man woont samen met vrouw en kinderen 4 à 5 maanden per jaar in een omgebouwde bus. Eind oktober vertrekt de familie uit Nederland om in 1 week tijd via de Balkan, Turkije, Iran en Pakistan in India te komen. Daar blijven ze de rest van de winter aan een strand, zo´n 20 kilometer van Goa. Het is een internationale gemeenschap van omgebouwde bussen en vrachtwagens.

De kinderen van de familie krijgen les van enkele lokale jezuïtische monniken (mooie woorden voor het groot Nederlands dictee). Ze moeten bij terugkeer in Nederland een toets afleggen om te bewijzen dat ze het door de leerplichtambtenaar opgelegde programma hebben gevolgd. Tot nu toe met succes, hetgeen het humeur van de ambtenaar niet ten goede komt. Onze chauffeur schetst een beeld van een steeds verzuurder reagerende bureaucraat die met geen mogelijkheid kan begrijpen hoe deze hippiekinderen elk jaar weer een ruime voorsprong op leeftijdsgenoten blijken te hebben.

Het is een bijzonder leven. In de zomer chaufferen in Nederland, ´s winters relaxen in India. De 600 euro die dit het gezin kost worden weer betaald met het uitsparen van gas, water en elektriciteit in Nederland. Althans zo rekent hij ons voor.

Hoe dan ook een bont internationaal gezelschap trekt elk jaar naar het oosten langs Turkse hooglanden en Iranese woestijnen. Dit levert zo zijn specifieke moeilijkheden op, maar gelukkig is er de gereviseerde brandweerpomp die binnen een paar minuten 2000 liter water oppompt uit 25 meter diepe putten. Men trekt langs obscure grensposten en gastvrije families. Wel stuurt men eerst de dochter vooruit naar binnen, hetgeen een uitermate doeltreffende methode is om gratis maaltijden te versieren. Is het toch handig kinderen te hebben. Je gaat zelf ook verlangen naar zo´n leven, maar ja die kinderen…..

-/-

 Zondag 18 september Het Griekse vasteland

Nestos galoppeert graag door de groene weiden in Thracië en Macedonië, toch is hij geen paard. Hij is wraakzuchtig, lastig voor z´n omgeving, toch is hij geen mens. Nestos is beide. Half mens, half paard, een centaur. Niet te verwarren met de legendarische amazones die weer fantastische vrouwelijke ruiters waren.

Nestos is gruwelijk aan zijn einde gekomen. Volgens onze begeleider vandaag was Heracles, bij ons beter bekend als Hercules alias Herk, daarvoor nodig. Het om zeep helpen van deze centaur was volgens onze begeleider onderdeel van een van de 12 grote werken die Herk moest volbrengen om onsterfelijkheid te verkrijgen. Nou dat deed hij dus effe en sindsdien is de Nestos een rivier waarop het aangenaam kanoën is. Dat laatste hebben we zelf kunnen ervaren.

Een Griekse ¨out-door¨ organisatie luisterend naar de archaïsche naam Riverland® heeft ons meegenomen met een tocht door de kloof van de rivier de Nestos. Een rivier die in een Bulgaars hooggebergte ontspringt en tot de vijf grootste rivieren van Griekenland wordt gerekend. De rivier mondt uit in een omvangrijke delta nabij Kavala en is tegenwoordig een beschermd natuurgebied.

We hebben uiteindelijk 13 van de 25 kilometer lange kloof afgelegd. Prachtig water, indrukwekkende bergen en rust. Althans voor zover je hiervan kunt spreken als je met een karavaan van 27 kano´s het water afzakt. Ik wil niet klagen, het valt best mee als je je steeds in de voorhoede van de meute kunt ophouden, hetgeen best goed wilde lukken. [klik hier voor foto's] Het was een tocht van ongeveer drie uur plus drie kwartier stop voor een lichte lunch.  Maar voordat we de tocht konden aanvangen hadden we al een hele trip achter de rug. Eerst naar de haven van Thàsos, vervolgens met het veer over naar Keramoti, dan met de bus naar een dorpje aan de voet van de kloof. Met de trein, van de verbinding Thessaloniki-Istanboel, tot halverwege de kloof en dan nog het water in. Het stationnetje waar we uitstapten was een van de overblijfselen van de drie verlaten dorpjes in het natuurgebied. Deze dorpjes werden in de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw verlaten toen ze de concurrentie met de grote tabaksplantages in de wereld niet meer aankonden. Nu resten verlaten huizen en een enkel stationnetje dat door ¨outdoor-organisaties¨ als Riverland® wordt gebruikt.

Afijn, trein uit en na een korte instructie het water in op een goed begeleide tocht. Voor kanoërs met bescheiden of helemaal geen ervaring is deze tocht goed te doen. Het water is over het algemeen rustig, geen stroomversnellingen.

Dit laatste hebben we echter niet aan Hercules te danken maar aan een stuwdam aan het begin van de kloof die primair voor stroom zorgt maar verder de waterstand reguleert. Oftewel wil Athene veel stroom dan staat er veel water, heeft Athene minder nodig dan staat het water lager, maar altijd hoog genoeg om te kanoën in een geweldig landschap.

-/-  

Deutsches mit fraulein Hetty

1.

Ich mochte gern ein Tintenfisch

Kann man damit schreiben?

2.

Guten morgen

Donnerwetter was ein Gewitter.

-/-  

Maandag 19 september Thàsos-stad

Als je Thàsos-stad vanaf de zee nadert, zie je een klein stadje tegen een groene achtergrond van heuvels en bergen. Een van de hoogste toppen van het eiland is de Ipsario van 1200 meter hoogte. Je zou niet denken dat zo’n plek een grote geschiedenis had, maar een korte blik in de reisgids leert ons het volgende:

Dankzij de vondst van goudvoorraden en het zeer witte marmer groeide de stad eerst als zelfstandige zeemacht, vervolgens vanaf het jaar 462 voor Christus als onderdeel van de stadstaat Athene. Onder de romeinen bloeide de stad, maar raakte tijdens de middeleeuwen (onder andere na een grote aardbeving) in verval. Tot zover onze reisgids (Griekse eilanden, Capitool reisgids)

Eenmaal door de stad lopend kom je de resten van deze geschiedenis overal tegen. Het forum is een grote groene plek die de stad in tweeën lijkt te delen. Ter hoogte van de oude haven stap je er zo binnen. Je hoeft voor geen enkele oudheidkundige bezienswaardigheid entree te betalen (daar kunnen ze op Samos bij de Hera tempel nog iets van leren). Het kost enig puzzelwerk, maar kaartjes in reisgids en de nodige beschrijvingen helpen ons op weg om een beeld te vormen van hoe het er ooit heeft uitgezien. De reisgids Thàsos Kavala van Adam editions, Nederlandse versie is ons hier behulpzaam dankzij de uitgebreide beschrijving van een tweetal wandelingen door de oudheden van de stad. Deze gids hebben we op het eiland zelf gekocht.

Het forum is hoe dan ook een  prettige plek om rond te lopen of in de schaduw van een boom even rustig te zitten. [klik hier voor de foto's]

Op de toppen van de bergen (of hoge heuvels want ik weet niet of ze boven de 500 meter gaan) die de stad omzomen, vind je resten uit diverse tijdperken. Helemaal links beginnend (wat wij niet deden) kun je in rustig tempo omhoog. Wij pakten de trap via de bordjes die de weg wezen naar het antieke theater van de stad. [Foto]

Na een stevige klim (let op! wij zijn geen berggeiten) kwamen we bij een gesloten hekwerk. Wegens renovatie was het theater gesloten. Ook een tweede weg richting theater was afgezet met hekken (Thomas wo bist du?). De laatste mogelijkheid om toch binnen te komen bewaarden we voor de terugweg.

Verder omhoog naderen we hijgend en bezweet (we gaan in een behoorlijk tempo omhoog) een kapelletje dat gesloten is, het thema van deze dag lijkt zich te ontvouwen. Even later na een nog iets steiler pad komen we via een achterdeur de restanten van een middeleeuwse citadel binnen. Deze vesting was ooit door Byzantijnen gebouwd met de resten van een nog oudere Apollo tempel die op die plek heeft gelegen. We bevinden ons op de acropolis van de oude stad. Later heeft de Genueese herverbouwingsfirma Gatelluzi de vesting haar voorlopig definitieve aanzien gegeven. Nu resten nog de puinhopen, 2 torens, delen van een cisterne, ’n kapel en een ingenieuze hoofdingang. [klik hier voor de foto's]

We gingen via deze ingang naar buiten. Op naar de tweede top van de acropolis met de resten van de tempel van Athena van huppeldepup, o ja poliouchos was haar naam (dank u reisgids). [klik hier voor de foto's] Na bezichtiging van deze tempelresten en een rustpauze tijdens welke we genoten van een prachtig uitzicht op Thàsos-stad en haar agora, [klik hier voor de foto's] gingen we weer terug via vestingruïne om de laatste mogelijkheid te proberen om het theater te zien. En we kregen een blik van bovenaf op dit theater. Maar ach misschien was het beter van niet geweest. Het theater wordt gerenoveerd, laten we het daarbij laten.

We vervolgen de ingeslagen weg naar beneden. Dit pad voert langs de resten van de oude, 4 kilometer lange, stadsmuur [foto] naar de kaap. [foto] Hierop zagen we de restanten van een byzantijnse kerk. Het eiland stikt van de resten van byzantijnse kerken met vaak daarbij een traditioneel modern Grieks-orthodox kerkje of kapelletje. [klik hier voor de foto's]

Tijdens deze wandeling naar beneden kwamen we een echtpaar tegen dat met kinderen en kinderwagen omhoog worstelde. Dit deed ons in een flashback belanden. Rosengartenschlucht, Oostenrijk 1992, vrouw kind en buggy worstelen zich omhoog, dit moest het kinderwagentestteam van Kieskeurig zijn, een reeds lang overleden consumentenprogramma van de tros, gepresenteerd door Wim Bosboom, die volgens mij ook al enige tijd dood is. Ach ja deze wandeling (op Thàsos) stond nu eenmaal in het teken van oude tijden.

-/-

Dinsdag 20 september Thàsos-stad, Ruhetag

Zon, zee en snorkelen

-/-

21 september Thàsos-stad, Regendag

In september heeft Thàsos geen mooiweergarantie. Gelukkig hebben we onze regenjassen niet voor niets meegenomen. Een mooie gelegenheid om het kleine acheologische museum van Thàsos-stad te bezoeken. Hoewel de omvang van het gebouw een grotere collectie doet vermoeden is er behalve het pronkstuk niet veel te zien. Veel van de opgegraven zaken op het eiland is te vinden in musea over de hele wereld (o.a. het Louvre). Tot zover de klachten. Het museum is een smaakvol, modern ingericht gebouw. Het pronkstuk, een Kouros van ongeveer 6 meter hoog uit de zevende eeuw voor Christus komt prachtig tot z’n recht. [klik hier voor de foto's] Dit onvoltooide beeld dat, in stukken, uit de muren van de oude apollotempel is gehaald, heeft men opnieuw in elkaar gezet en staat in de hal van het museum. Enkele andere kleine resten staan mooi tentoongesteld [klik hier voor de foto's] en de 2 diavoorstellingen, een over de Kouros en een over de ruïnes van Thàsos, zijn informatief en geven je een goed beeld over geschiedenis, ontstaan en functie van allerlei Thassische oudheden. Een aangename drie kwartier later gingen we weer op pad.

Via een grote boog om het centrum, tijdens de regenbuien, kwamen we nog langs de resten van de oude Zeus en Hera poort, een van de restanten van de oude stadsmuur. Deze poort was een toren met smalle deuren en de afbeeldingen van Zeus en Hera op de muren. Langs de brandweerparkeerplaats en diverse kleine industrietjes weer terug bij de weg naar ons hotel.

Morgen vertrekken we weer naar huis.

Conclusie?

Leuk eiland, nog veel dat we niet gezien hebben. Goed hotel (beide keren, alhoewel het hotel dat we geboekt hebben het mooist lag. Op dit eiland komen we vast nog eens terug!